პიესის მთავარი გმირია როსტომი – არაფრით გამორჩეული ცხოვრების მქონე და თავადაც შეუმჩნეველი, 45 წლის მარტოხელა (და როგორც თანდათანობით ჩნდება, მარტოსულიც) მამაკაცი, ერთ–ერთი სამშენებლო კომპანიის თანამშრომელი. როსტომს მოხუცი მამაც კი კბენს მისი მარტოხელობის გამო, რომ არაფერი ვთქვათ კომპანიის დირექტორზე. როსტომის მცდელობა, ააწყოს ურთიერთობა თანამშრომელ კლარასთან, ჩვენ თვალწინ კრახით სრულდება.
მთავარი გმირის ცხოვრება თავდაყირა დგება, როცა კომპანია მას ნავიგატორიან მანქანას გამოუყოფს და საქართველოს რეგიონებში, კონფლიქტურ საზღვრებთან მიმდინარე მშენებლობებზე მეთვალყურე–"შემფუცხუნებლად" მიავლენს. ნავიგატორს ქალის ხმა აქვს. ეს–ესაა სიყვარულში იმედგაცრუებულ როსტომს ნავიგატორი მხსნელად, მეგობრად, ერთადერთ საყრდენად, ნარკოტიკად, მოკლედ რომ ვთქვა, საბედისწერო ქალად ევლინება.
პიესაში თითქოს გაკვრით დასმული აქცენტები მკითხველს/მსმენელს ახსენებს, რომ მოქმედება საქართველოში მიმდინარეობს, თუმცა ეს არ არის ლოკალურ სივრცეში ჩაკეტილი გმირების ამბავი. ბუღაძის სხარტი, იუმორით სავსე ტექსტის უმთავრესი გზავნილი თანამედროვე ადამიანის (მიუხედავად მისი მოქალაქეობისა) მარტოობაა.
პიესა ერთი ამოსუნთქვით იკითხება. მე ზუსტად 45 წუთი დამჭირდა ამისთვის – ერთი გზა, ვიდრე სხვა ქალაქში ჩავიდოდი და ახლა მგონია, რომ "ნავიგატორი" არასდროს დამავიწყდება.
2 comments:
hm, am wgnis shinaarsi ragacit gavs ai am filmisas - http://www.imdb.com/title/tt1798709/
მართლა? მე არ მინახავს ეს ფილმი, საინტერესოა, მოვიძიებ
Post a Comment