ამელი ნოტომს, როგორც ავტორს, გააჩნია შარმი, რის გამოც მის ახალ თარგმანებს უყურადღებოდ არ ვტოვებ ხოლმე და, ცხადია, "ტკბილი ნოსტალგიაც" დავიმგზავრე. მით უმეტეს, რომ თემა იაპონია იყო და ქენძაბურო ოეს მოთხრობების დამსახურებით იაპონურ ტალღაზე მომართულს, ისევ მსურდა ამ ქვეყნის შეგრძნება. თუმცა წიგნმა ბევრი ვერაფერი მომცა; ერთგვარი დღიური-რეპორტაჟია მწერალ ამელი ნოტომის იაპონიაში მოგზაურობის შესახებ, სადაც ის ტელეგადამღებ ჯგუფთან ერთად ჩადის და ბავშვობისა და პირველი სიყვარულის მოგონებებს აცოცხლებს: ხვდება თავის აღმზრდელს, ყოფილ შეყვარებულს; ეძებს ადგილებს, რომლებსაც იცნობდა, შეგრძნებებს, რომლებიც განუცდია... და საბოლოოდ ასკვნის, რომ მიუხედავად სურვილისა და ამ ქვეყანასთან ბავშვობაში გაბმული დამაკავშირებელი ძაფებისა, ვერასდროს გახდება იაპონელი. თხრობა მშრალია, ისეთი, როგორიც რეპორტაჟს შეეფერება – ეს არის წიგნში ნახსენები სავარაუდო ტელეგადაცემის წერილობითი ვერსია.
2 comments:
ამელი .... <3
<3
Post a Comment