ამელი ნოტომის, თუ არ ვცდები, ყველა ქართული თარგმანი მაქვს წაკითხული. უცნაური ის არის, რომ ნოტომს ჩემს საყვარელ მწერალს არ ვუწოდებ, თუმცა მორიგი წიგნის წასაკითხად ის ყოველთვის "მიტყუებს".ეს ალბათ ნოტომის ყველაზე ფსიქოლოგიური რომანია, რომელიც დაფუძნებულია ფროიდისეულ თეორიაზე – ჩვენს ქვეცნობიერში მცხოვრები მამის მოკვლის აუცილებლობაზე. წიგნს წაწერილი აქვს: "მოდი და გაიგე, სინამდვილეში რა ტრიალებს მოთამაშის თავში". ასეც არის – გარშემომყოფებისთვის14 წლის ჯო უიპის ფიქრებიც გამოუცნობია. პრინციპში, ცხოვრების ამ ეტაპზე არც არავის აინტერესებს მისი ფიქრები. ერთადერთი, რაც ჯომ იცის, ფოკუსების კეთებაა. ეს არ არის უბრალო გატაცება – მიზანმიმართულად სწავლობს და ხვეწს ილეთებს. თითები ვირტუოზის აქვს, თუმცა ამას მაშინ იჯერებს, როდესაც ხვდება მას, ვინც ბედს გადაუწყვეტს. ამ შეხვედრის შემდეგ ჯოს ცხოვრებაში ჩნდება ნორმან ტერენსი, რომელიც გაზრდის და ფეხზე დააყენებს, თავს ჯოს მამად მიიჩნევს, რითაც თავისსავე განაჩენს მოაწერს ხელს.
"ბავშვები, რომლებსაც საკუთარი მამები არ აღიარებენ, იტანჯებიან. მაგრამ არსებობს უფრო დიდი ტანჯვაც: ტანჯვა მამისა, რომელსაც საკუთარი შვილი არ სცნობს". ნორმანის მოლოდინი გოდოს მოლოდინს ჰგავს. ძნელი ამოსაცნობია, რა დატრიალდება "გოდოს" თავში.
2 comments:
Me Notomis mxolod erti ragac maqvs wakitxuli, romlis satauric ar maxsovs :/ ar vici, veranairad Mimizida am avtorma.
P.S.sheni axali blogi yvavilebze zalian momewona.
მე თავს მაკითხებს :)
მადლობა, სოფი
Post a Comment